Uśmiech Milu

O uśmiechu Milu rzeczy dwie:

1. Mały Człowiek próbuje rozśmieszyć Milu, ale słabo mu to wychodzi. Milu po jakimś czasie lekko się uśmiecha, więc mówię:
– Patrz, cień uśmiechu przemknął jej przez buzię.
– Dlaczego tylko przemknął?
– Tak się mówi, że przemknął.
W tym momencie Mały Człowiek wybucha płaczem i przez łzy zawodzi:
– Ale nie miał przemknąć, miał skręcić w lewooo...

2.Mały Człowiek rozśmieszył Milu, a kiedy śmiech w niej wybrzmiał, jej buzia pozostała pogodna. Mały Człowiek spojrzał na nią i mówi:
– Ale jeszcze kropka tego uśmiechu idzie w niej.

Ciałko

– Mamo, a wiesz, jak powstaje ciałko?
– No jak?
– No, jedzenie się wpycha i już nie może ciałko wytrzymać, i się rozszerza.
– Aha.
– No, ja dużo wiem o ciałku, prawda?
– Dużo, ha ha ha.

Idź sobie

Mały Człowiek czasem mówi mi "idź sobie", co miłe nie jest. Dobrze wie, że jest mi przykro, gdy tak mówi. Tym razem siedział z Tatą i grał na telefonie w jakąś grę. Podeszłam do nich i pochyliłam się nad Małym Człowiekiem.
– Idź sobie, bo mi przeszkadzasz - powiedział. Zobaczył, że moja mina nie jest najszczęśliwsza i po krótkiej chwili, wpatrując się we mnie intensywnie, dodał - Jak tu jesteś, to nie mogę się skupić, bo chcę cały czas na ciebie patrzeć, a nie na grę.

Brzuszek

Mały Człowiek późnym wieczorem wrócił z Tatą z basenu.
– To co, teraz kakałko?
– Nie, bo mnie boli brzuszek.
– To mogę ci zaproponować kiełbaskę, wafla ryżowego, ewentualnie coś innego. Co byś chciał?
– Nic, bo boli mnie brzuszek. Ale bajkę chcę. Bo bajka to mi już na brzuszek bardziej nie zaszkodzi. Co najwyżej na oczka.

Buziaki

Mały Człowiek buziakuje Milu i nagle mówi:
- Mamo, moje buziaki są chyba kwaśne.
- A dlaczego?
- Bo ona tak mruży oczka od nich.

Picie

Wracamy z wakacji. Mały Człowiek wypił dużego shake'a i trochę wody. Teraz sięga po wodę smakową.
- Mamo, mów mi, ile mogę wypić.
- Sam musisz zdecydować ile. Na pewno nie wszystko. Dużo już wypiłeś, więc parę łyków.
- Ale jak ja sam będę decydował, to wypiję wszystko, więc ty mi mów.
- ...

Marudki

- To był bardzo miły dzień.
- No.
- Bardzo fajnie się z tobą jeździ, zwłaszcza jak marudki zostają w domu. Mam nadzieję, że poszły cię szukać, kiedy pojechaliśmy i nie wrócą przynajmniej do czasu, aż zaśniesz.
- One już nigdy nie wrócą. Pojechały do Anglii.
- Do Marysi?
- Tak.

Personalia

Czytamy z Małym Człowiekiem książeczkę o policji. Jest tam mowa o tym, że policjant może sprawdzić personalia.
- Wiesz, co to są personalia?
- Nie.
- To imię, nazwisko, adres. To też taki numer, który ma przypisany każdy w naszym kraju. Ten numer nazywa się PESEL.
- I ja też mam ten numer?
- Tak.
- A gdzie on wisi?
- Nie wisi. Jest napisany w dokumentach.
- A ja mam dokumenty?
- Dokumenty dzieci mają rodzice. I my mamy taki dokument, który mówi, że się urodziłeś i że jesteśmy twoimi rodzicami, i tam jest napisany twój numer PESEL.
- A po co ty mi to mówisz?
- Po to, żebyś wiedział...

Dziura

Mały Człowiek zakłada piżamę. Na kolanie zauważam dziurkę, choć to jedne z najlepszych piżamowych spodni, jakie ma. Z wyrzutem mówię:
- I tu też zrobiłeś dziurę?
- To nie ja! To moje kolano jest takie duże.

Mrówki

W naszym wakacyjnym pokoju mieszkają też mrówki. Mały Człowiek wypatrzył jedną na podłodze:
- O, mrówka.
- To ją dziabnij.
- Bo co? Bo znajdzie Monte do picia i będzie pić przez słomkę, i założy okulary?

Wabik

Na plaży. Mały Człowiek biega jak szalony i potrzeba mu chwili odpoczynku. Wołanie nic nie da, więc tylko raz wołam go po imieniu i pokazuję z daleka srebrne opakowanie Oreo. Mały Człowiek przybiega w podskokach i, chwytając ciastka, mówi:
- Udało ci się mnie zwabić. Gratuluję.

Buziak

– Chodź, dam ci buziaka - mówię do Małego Człowieka w jego pokoju.
– Nie, dopiero na kanapie - odpowiada i biegnie do salonu.
– A dlaczego tam?
– Bo tam jest kasownik.
– To już teraz buziaki tylko za opłatą są?
– Tak, na bilety.

Znak

Oglądamy z Małym Człowiekiem Ciekawskiego Georga. George na końcu odcinka robi znak informacyjny na drzwi swojego pokoju. Pytam więc:
– A ty jaki znak zrobiłbyś na drzwi do swojego pokoju?
Mały Człowiek myśli przez chwilę, pomrukując, po czym odpowiada:
– Można wchodzić z dzidziami.
– :)))

Babcia

– Mamo, a ty urodziłaś babcię?
– Nie, raczej odwrotnie. Babcia urodziła mnie.
– A pamiętasz babcię jak była ładna?
– To znaczy jaka?
– No, taka jak ty teraz.
– Czyli teraz babcia nie jest ładna?
– Nie.
– Ale i tak jest kochana, co?
– Tak.