– Zobacz, co tu mam.
– Widzę. Ale wolałabym, żebyś schował pitolka, bo to nieelegancko tak siedzieć z nim na wierzchu.
– A ty nie masz pitolka.
– No nie mam.
– Masz dziurkę.
– Tak.
– A pokaż.
– Ale ona nie jest od pokazywania, tylko od siusiania, tak jak twój pitolek.
– Ale dziurka też jest ciekawa. Pokaż mi.
– Nie pokażę. To trochę krępujące jest, wiesz? Jak się dzidzia urodzi, to zobaczysz, jak wygląda dziewczynka i jej dziurka.
– Ale ja już widziałem jak wygląda dziewczynka. W przedszkolu.
– No to po co mam ci jeszcze pokazywać.
– No dobraaa...
łooo... aż mnie strach obleciał, ze takie rozmowy i mnie czekają ;)))
OdpowiedzUsuńTakie i wiele innych równie uroczo ciekawych. Aż czasem nie wiem, co odpowiadać...
UsuńNajważniejsze to nie dać się zaskoczyć pytaniami i spokojnie z pewnością w głosie odpowiadać w taki sposób aby malec nie zorientował się, że temat jest jakiś dziwny. Autorka wpisu wybrnęła koncertowo.
OdpowiedzUsuń